Düzenini kurduğumuz şeylerden vazgeçmek her zaman zor gelmiştir. İyi kötü kurulan belki de çok emek verildiğinden ayrılmak istemiyoruz.
Ya bu durum bizim olduğumuz yerde saymamıza neden oluyorsa? Bunu hiç kendimize sorma cesaretinde bulunduk mu?
Sormadığımız için konfor alanımızdan kopmak istemiyoruz.
Bazen de şartlarımızı zorlamak istesek de bir türlü adım atamıyoruz.
“ya başaramazsam, ya yolunda gitmezse.” tarzında felaket senaryoları üretiyoruz. Oysa yaşamak bile risk işidir. Şu anki aldığımız nefes bile bir anda kaybolabilecekken kendimizi olasılıklara hapsetmek hiç mantıklı değil.
Tabi en kötü ihtimali düşüneceğiz. A planımız olmadıysa B planını deneyeceğiz. Böylelikle kendi stratejimizi oluşturacağız. En iyiyi bulana kadar devam edeceğiz.
Olduğun yerde mutlu değilsen,
Maaşı güzel bir yerde çalıştığın halde sevmediğin işi yapıyorsan,
İşini seviyor ama patronundan memnun değilsen,
Sana bir günaydını, iyi akşamları esirgeyenlerle aynı ortamdaysan,
Bir gün bile hatırın sorulmuyorsa,
Konfor alanından sıyrılmanın zamanı çoktan gelmiş de geçiyor bile.
Ne aşk ilişkinde, ne iş ilişkinde, ne de arkadaş ilişkilerinde saydığım maddelerden biri varsa o ortamda kalmak zorunda değilsin kıymetli dostum😊
Bir sonraki yazımda görüşmek üzere sevgiyle kal 😊
